Elf-en-een-half uur. Dat was hoe lang het debat duurde over het zeer kritische rapport dat KPMG schreef over het Maastrichtse sociaal domein. Een rapport waarvoor men politieke verantwoordelijkheid had moeten nemen. Maar verder dan een mea culpa en belofte voor beterschap kwam het niet. Een motie van afkeuring van een aantal oppositiepartijen haalde het niet.
Nu, een aantal weken later kan ik erover schrijven zonder lelijke woorden te gebruiken (dat mag namelijk niet in een mail aan de leden…), maar mijn boosheid, teleurstelling en misschien zelfs wel verdriet is er nog steeds.
De wethouders lijken nog steeds niet echt wakker te zijn geschud: tijdens de eerste debatronde op 27 mei jl. werd naar iedereen gewezen behalve naar het college zelf. Van zelfreflectie was weinig sprake. “Wij reageren goed” aldus wethouder Bert Jongen (D66). Maar hoe kan het tekort dan zó zijn opgelopen én medio 2019 als een enorme verrassing zijn gekomen? Een verbeterplan waarover werd gerept kon eigenlijk nauwelijks toegelicht worden, en begeleiding van een extern bureau bij de ontwikkeling van de organisatie? Ook daar kon men weinig over zeggen. En dan het aantal zorgaanbieders: een grote zorg van de PvdA. De hoeveelheid zorgaanbieders in Maastricht maakt het onmogelijk om goed te controleren, wat het onderzoek van onze fractie naar de zorgdossiers van 2015 en 2016 ook wel bevestigde. Miljoenen euro’s lijken niet te zijn verantwoord. Hoe weten we dan dat ze aan zorg zijn besteed? Het college ontkent dat er geld ‘weg’ is, maar erkent dat de controle beter moet. Ook daar wordt aan gewerkt, maar hoe en wat… dat bleef uiteraard in het midden.
Het KPMG-debat was voor mij – als benjamin van de fractie – een bijzonder debat om te voeren. Het heeft me laten zien dat wanneer je op inhoud speelt, en zorgt dat je je informatie scherp voor de geest hebt, je niet zo snel van je stoel te blazen bent door een paar wethouders. Ik geloof dat er veel moet gebeuren om het systeem waar KPMG zoveel kritiek op heeft te veranderen. Daaraan ten grondslag ligt wat mij betreft een visie die we als gemeente moeten bepalen: waarin wíj de kaders stellen, en ons niet laten leiden door zorgaanbieders. Een visie met heldere financiële kaders die ertoe leidt dat de zorg in Maastricht goede en betaalbare zorg is. En blijft.
Kort wil ik in deze mail ook mijn dank uitspreken aan de meelezers op dit dossier: zowel binnen als buiten de fractie heeft een aantal mensen mij enorm prettig geholpen en gecoacht om het PvdA-geluid die elf-en-een-half-uur lang te laten horen. En dat is fijn, want we doen dit samen.
Mocht u willen reageren op dit bericht of iets delen over de zorg in Maastricht, dan kunt u mij altijd bereiken via [email protected].
Maren Slangen
raadslid
Voor wie de bijdrage van de PvdA in dit debat na wil lezen: in de bijlage bij deze mail vindt u de eerste en tweede termijn van de inbreng in het debat (gesproken woord geldt). Terugkijken van het debat kan via de website van de gemeente Maastricht: eerste deel op 27 mei jl. en tweede deel op 3 juni jl. en afronding op 9 juni jl. (stemming motie van afkeuring vanaf minuut 33.40).
