Open Brief aan Hoes en Josemans

Hoes en Josemans: doe het voor de stad!

Burgemeester Onno Hoes en de VOCM-voorzitter Marc Josemans voeren een harde strijd over het coffeeshopbeleid van Maastricht. Daarbij hebben ze zich zo diep in hun loopgraven ingegraven, dat de belangen van de stad en haar inwoners niet meer voorop staan.

Er is bijna niemand meer in Nederland die gelooft in de wietpas. Behalve de geestelijk vader: minister Opstelten. En in zijn kielzog een aantal politieke geestverwanten waaronder onze burgemeester. Het feit dat de wietpas niet werkt, deert hen niet. Het politiek experiment zal kostte wat kost moeten slagen, en dus rennen we van rechtszaak naar rechtszaak. We zien ondertussen allemaal dat de overlast door de wietpas niet is verminderd, maar verplaatst: van de coffeeshopomgeving naar de buurten. Het is een waterbed: als je op de ene plek drukt, komt het ergens anders boven.

De verklaring daarvoor is heel eenvoudig: er is een constante behoefte aan cannabis bij een behoorlijk aantal consumenten. In Nederland overigens minder dan in het gemiddelde buurland (een bewijs dat gedogen niet leidt tot meer gebruik). Het is een illusie om te denken dat strengere toelatingscriteria zoals het weren van niet-ingezetenen of zelfs het sluiten van coffeeshops zou leiden tot minder teelt, distributie en handel van cannabis. Het gaat simpelweg volledig de illegaliteit in.

Nu al is een deel van cannabis-keten illegaal en dus crimineel. Want waar moet de cannabis vandaan komen, die in coffeeshops verkocht mag worden? Van de illegale wietkwekerijen toch, die de overheid eerst creëert (door bonafide kweek te verbieden) en vervolgens dapper, maar uitzichtloos gaat bestrijden? Want elke wietkwekerij die de burgemeester sluit, zal elders weer open moeten. De coffeeshop moet immers worden bevoorraad.

Daarom moet Maastricht ook echt, in navolging van andere gemeenten, stoppen met het creëren van een criminele markt, en starten met gereguleerde wietkweek. De gereguleerde coffeeshop mag dan de cannabis inkopen bij een gedoogde kweker. En zo spelen we een enorme politiecapaciteit vrij voor echte overlastbestrijding; politiecapaciteit die nu wordt verspild aan een zinloze strijd tegen de illegale cannabisteelt.

Alleen in die context zou je überhaupt over een wietpas kunnen nadenken. Het is en blijft een dilemma. Enerzijds weten we dat alles wat je verbiedt (buitenlanders in een coffeeshop) de illegaliteit in duikt. Anderzijds hoeft Maastricht niet de drugssupermarkt van Europa te worden.

Geachte heer Hoes, geachte heer Josemans, wij roepen u op om uit uw politieke, respectievelijk financiële loopgraaf te komen en te werken aan een oplossing die ook echt werkt.

Om te beginnen moeten rechterlijke uitspraken worden gerespecteerd. Dat betekent dat politiecapaciteit niet ingezet moet worden om buitenlanders uit coffeeshops te weren, maar om de gecreëerde overlast in de buitenwijken weer terug te dringen. Proportionaliteit is daarbij een leidend begrip. Het zou overigens helpen als de VOCM dan iets minder provocerend op zou treden, waardoor de burgemeester zich niet weer genoodzaakt voelt, als door een wesp gestoken, te reageren.

Voor een duurzame oplossing kunnen burgemeester en coffeeshophouders afspreken een aantal coffeeshops naar de randen van de stad te verplaatsen, de overlast te verkleinen door buitenlanders in andere coffeeshops te weren, en de mafia een klap toe te brengen door de wietkweek bij hen weg te halen en in handen te stellen van bonafide boeren. Het is geen rocket science, maar je moet wel even over je eigen schaduw heen durven te springen.

Daarmee geeft u het goede voorbeeld door, dwars door de gemeenteraad heen, dwars door alle politieke kleuren heen, dit enige werkbare plan voor te stellen. Er is een raadsmeerderheid voor, omdat de oplossing van het probleem geen ideologie meer verdraagt, maar rationeel denken en handelen. Doe met ons mee, doe het voor de stad.

Frans Bastiaens, fractievoorzitter
Nelleke Barning, vice-fractievoorzitter