Stop plastic soup!

Op zondag 1 maart jl. organiseerde de PvdA de jaarlijkse Schone Strand dag. Vrijwilligers van de PvdA trokken over de Nederlandse stranden om daar het zwerfafval op te ruimen. Nu hebben we in Limburg weliswaar geen Noordzee stranden vol zwerfafval, maar ook wij mogen onze ogen niet sluiten voor de Plastic Soup.

Als je op een mooie zomerdag vanaf de Sint Servaasbrug uitkijkt over de Maas, dan sta je er waarschijnlijk niet bij stil. Maar wie na hoogwater een wandeling maakt langs de oevers of door de uiterwaarden van onze mooie rivier loopt, wordt er onmiddellijk mee geconfronteerd: zwerfafval! Vaak plastic.

Foto: Liesbeth van Binnebeke

Ronduit schokkend is het, dat ter hoogte van Maastricht bij laag water gemiddeld 15.000 stukjes plastic per uur door de Maas richting de Noordzee stromen. Dit gemiddelde loopt bij hoog water zelfs op naar een piek van 30.000 stukjes plastic per uur. Dit plastic drijft richting de Noordzee, waar het uiteindelijk bijdraagt aan een van de vijf plastic eilanden in onze oceanen. Door verwering, zonlicht en golfslag valt dit plastic uit elkaar in kleine stukjes en daarbij komen giftige stoffen vrij, die via vissen en vogels uiteindelijk in onze voedselketen terecht komen.

Namens PvdA Maastricht heb ik de afgelopen jaren regelmatig aandacht gevraagd voor dit probleem. Gelukkig doet Gemeente Maastricht inmiddels mee aan het provinciaal project Schone Maas. Een project dat niet alleen zorgt voor een schonere Maas en schonere oevers, maar bovendien ook ten goede komt aan de talloze verenigingen die onze provincie rijk is. Deze verenigingen kunnen een stuk oever adopteren en tegen een vergoeding schoonmaken, net als bij het ophalen van oud papier.

Ik vind dit project een prima initiatief, waar we zeker mee door moeten gaan. Maar zolang er geen structurele oplossing komt, is het dweilen met de kraan open. Het handhaven op zwerfafval is een taak van de gemeente. Wie zwerfafval dumpt, kan een boete krijgen, maar een gemeente staat machteloos als het om langsdrijvend afval gaat.

Een gemeenschappelijke aanpak van het voorkomen en opruimen van drijfafval, bijvoorbeeld in de vorm van Europese regelgeving of Euregionale samenwerking, is daarom absoluut noodzakelijk. De provincie heeft daarin wat mij betreft een leidende rol.

Niets doen is geen optie, want iedere dag van niets doen betekent dat 360.000 extra stukjes plastic door Maastricht naar de Noordzee stromen!

Lees meer van Aleida Berghorst op: www.aleidaberghorst.wordpress.com