De Partij van de Arbeid was en is voor een verbinding van Hasselt tot aan het station in Maastricht. Voor de stad en de regio zagen we onbetwist de voordelen: een regionale verbinding – tot aan het station, sterker nog, met uitzicht tot zelfs vérder: een tram die ooit zou doorrijden tot Randwyck. Ooit, 10 jaar geleden, zag het plan er rooskleurig uit en zaten we voor een dubbeltje op de eerste rang. België betaalde bijna alles, we waren spekkoper.
Maar met de huidige stand van zaken stellen we opnieuw de vraag: moeten we de tram, deze tram, nog wel willen?
Ondertussen is er veel gebeurd. Het spreekwoordelijke dubbeltje is inmiddels een Euro geworden. Een hele dure Euro. Het tracé is geamputeerd en reikt niet verder dan de Maasoever. Pogingen om onderzoek te doen om de tram over het spoorbrugtracé te lagen gaan, en zo toch te laten stoppen bij het station lopen op niets uit.
En dan hebben we het nog niet eens over het draagvlak. Het Draagvlak voor De Tram in de stad is minimaal. Wie wil die tram nog? Sterker nog, we mogen inmiddels van weerstand spreken.
Of er daadwerkelijk een echte meerderheid is in de raad vragen wij ons ook af: hoe zou elk raadslid nu stemmen, als ieder voor zich dat op persoonlijke titel en anoniem zou kunnen en mogen doen? Of als partijen niet in de coalitie zouden plaats hebben. Zou dan nog steeds een meerderheid vóór deze tram zijn?
Kortom we praten nog steeds over een tram die rammelde in het verleden, die rammelt in de toekomst en waar nog maar heel weinig mensen op zitten te wachten. Waarom houden we dan toch koste wat het kost vast aan dit project? Dát is waar we ons als bestuur vragen over moeten stellen. Gaan we alleen maar door omdat we anders een enorme schadeclaim van België kunnen verwachten?
Deze gemeenteraad en dus deze stad heeft een keuze. Wat ons betreft gaan we niet verder op de ingeslagen weg en stemmen we niet in met het bestemmingsplan. Op deze tram zit namelijk niemand meer te wachten. De coalitie lijkt echter doof voor ieder argument en weigert dit dossier over de verkiezingen te tillen en stemde op 6 maart voor de tram. Het luisteren naar de burger van deze coalitie blijkt dus een wassen neus.
