JS Maastricht bekritiseert dwaze wietpasbeleid

Weg met die wietpas!
een opinie

Terwijl in heel Limburg coffeeshops tegenwoordig weer iedereen binnenlaten, mag je in Maastricht nog steeds geen buitenlanders (niet-ingezetenen) toelaten in de coffeeshop. Inmiddels is zelfs weer een uittreksel van de gemeentelijke basisadministratie (GBA) noodzakelijk. En dat is belachelijk! Wij – de Jonge Socialisten Maastricht – roepen hierbij dan ook heel hard om fatsoenlijk beleid! Stop met handhaven op het ingezetenencriterium! Ondanks dat de gemeenteraad zich met een meerderheid heeft uitgesproken tegen het handhaven op dit criterium, blijkt een dergelijk democratisch besluit niet genoeg. Wat is er aan de hand met de democratie in Maastricht? Staat het besluit van een democratisch gekozen gemeenteraad niet meer boven het besluit van een burgemeester?
Waar vraag naar een bepaald product is ontstaat aanbod. Dit heet marktwerking. Als dit om schadelijke producten gaat zoals alcohol of softdrugs, betekent dat hier een rol voor de overheid ligt om de mensen in bescherming te nemen. Men kan dan voor twee richtingen kiezen: verbieden aan de ene kant of reguleren aan de andere kant. Met lede ogen zien wij aan hoe het huidige beleid steeds meer de kant van verbieden opgaat. Hebben wij dan niets geleerd van de geschiedenis? Neem de drooglegging in de VS van de jaren 20: breng je een wijdverbreide drug zoals alcohol in de illegaliteit, dan weet je zeker dat er aan de vraag voldaan wordt, maar dan op de zwarte markt met ongewenste effecten zoals het missen van accijnzen, georganiseerde misdaad en giftige stoffen in de alcohol als gevolg. Zo is het met het ingezetenencriterium precies hetzelfde: buitenlanders die graag softdrugs in Maastricht willen halen komen er toch wel aan. Maar dan nu via de agressieve straatdealers die een ware plaag voor Maastricht vormen. Je kunt softdrugs veroordelen en verbannen tot je een ons weegt, maar de vraag ernaar zal altijd blijven bestaan; dat weten u en ik, maar vooral de drugsrunners.

Drugsrunners hebben tegenwoordig vrij spel in Maastricht. Er is meer en meer straathandel, de criminaliteit en de overlast zijn in Maastricht gestegen, ondanks de vele extra agenten van minister Opstelten. Zo ondervindt driekwart van de inwoners van Maastricht wel eens drugsoverlast. Daarbij geven mensen in ditzelfde recente onderzoek aan dat de handel in (soft)drugs steeds meer verspreid door de hele stad plaatsvindt. Tegelijkertijd blijft onze burgemeester Hoes handhaven op het dwaze ingezetenencriterium. Ondanks dat het aantal bezoekers uit het buitenland significant is gedaald, is de straathandel en de overlast op straat gestegen. Zo geeft drie vijfde van de inwoners in recent onderzoek aan dat zij de deur niet open durven te doen in verband met de drugsoverlast. Daarnaast zie je ook – als een soort klap op de vuurpijl – dat deze drugsrunners buiten de softdrugs ook harddrugs verkopen en deze ook weer eenvoudig kunnen verkopen aan de afgewezenen in de coffeeshop. Door de agressiviteit van de drugdealers in de wijken, samen met deze vermenging van soft- en harddrugs zorgt dit er natuurlijk voor dat jongeren veel eerder in aanraking kunnen komen met drugs, een scenario waar we liever niet bij stilstaan, maar wat wel gebeurt op dit moment als gevolg van dit falende beleid.
Recente initiatieven in Limburg met betrekking tot regulering van de achterdeur van coffeeshops zijn voor ons erg hoopgevend. De burgemeesters Paul Depla (PvdA) van Heerlen, Peter Cammaert (CDA) van Roermond en Antoin Scholten (VVD) van Venlo hebben door dat regulering van de achterdeur een eerste stap is naar een slim drugsbeleid. De achterdeur tezamen met de voordeur reguleren is de juiste weg naar een verstandig drugsbeleid. Dit heeft als gevolg dat de klandizie van een drugsrunner in één klap verdwenen is. Daarnaast kan de overheid cashen op accijnzen (het gebruik van cannabis moet uiteraard wel ontmoedigd worden), softdrugs heeft altijd veilige THC-waarden en de georganiseerde misdaad heeft geen schijn van kans. De paar eenzaam overgebleven drugsrunners die nog harddrugs – wat pas écht schadelijk is – in hun assortiment hebben kan de politie dan alle handhavingsprioriteit geven.
In heel Limburg mogen buitenlanders inmiddels weer de coffeeshops in, behalve in de meest Europese stad in Nederland: òs sjoen Mestreech. Dat is belachelijk! Als wij een samenleving voor iedereen willen waar veiligheid, werkgelegenheid en internationalisering voorop staan, slaat dit alle planken mis. Langzaam gaan we weer terug naar de jaren vijftig, terwijl de landen om ons heen – naar Nederlands voorbeeld – juist minder conservatief worden ten aanzien van hun drugsbeleid. Maastricht lijkt in een u-bocht in te zitten. En daar zijn wij – de Jonge Socialisten Maastricht – zwaar op tegen.

In Venlo handhaven ze sinds kort het i-criterium niet meer. Toen ik samen met Tweede Kamerlid Manon Fokke in Venlo op werkbezoek was bleken de effecten van het spreiden in combinatie met het niet handhaven van het i-criterium enorm positief te zijn! En dat kan bij ons ook! Onze burgemeester Onno Hoes heeft vrij spel om te stoppen met het handhaven van het i-criterium. Onno is verantwoordelijk voor de handhaving van de openbare orde. Dit is de taak van iedere burgemeester. Dat maakt lokaal maatwerk in Maastricht dus ook zo makkelijk om te regelen. Al helemaal als een meerderheid in de gemeenteraad hem hiertoe opdracht geeft.

Dus, burgemeester Hoes, kom op! Laat democratie en gezond verstand zijn werk doen en stop met het handhaven van dat dwaze i-criterium! Laat lokaal maatwerk zijn werk doen!

Bo Lemmens
Voorzitter Jonge Socialisten Maastricht